Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία οι άνθρωποι αναγκάζονται να αποδεχτούν ότι αντιμετωπίζουν όλοι μια απειλή, την οποία καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη. Κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του.
Το 2020 ήταν μια χρονιά που ενώσαμε δυνάμεις: οι πολιτικοί στράφηκαν στους επιδημιολόγους, οι επιστήμονες μοιράστηκαν επιδημιολογικά δεδομένα και το πρώτο εμβόλιο κατά του κορωνοϊού προέκυψε από σύμπραξη εργαστηρίων.
Ευτυχώς, η πανδημία κατέδειξε ότι η ανθρώπινη ζωή στο μεγαλύτερο τμήμα της οικουμένης παραμένει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, με τον πλανήτη να διακόπτει την οικονομική λειτουργία του για να την προστατεύσει.
Εντούτοις, και σε αυτή την κρίση, οι υπό κανονικές συνθήκες ευάλωτοι ήταν και πάλι οι πιο ευάλωτοι. Το Ίδρυμα Μποδοσάκη έδρασε άμεσα για να συνεισφέρει στην προστασία τους. Ταυτόχρονα, μέσα στις ακραίες συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία έκρινε ότι δεν έπρεπε να δράσει μόνο ως χρηματοδότης, αλλά και ως καταλύτης συνεργειών ευρύτερου κοινωνικού αντίκτυπου. Προχώρησε άμεσα σε μια σειρά δωρεών με ίδιους πόρους για την αντιμετώπιση της πανδημίας και παράλληλα ένωσε τις δυνάμεις του με εταιρείες, μεμονωμένους δωρητές και ξένα Ιδρύματα για να πολλαπλασιαστεί η συλλογική ωφέλεια.
Το 2020 έφερε σαρωτικές αλλαγές και ανέδειξε την ανάγκη για ταχύτερα αντανακλαστικά. Όταν οι κοινωνίες αλλάζουν και οι συνθήκες το απαιτούν, όλοι: κυβερνήσεις, κερδοσκοπικοί και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και φυσικά τα κοινωφελή Ιδρύματα οφείλουν να αφουγκράζονται τις αλλαγές και να επαναπροσδιορίζουν γρήγορα τον τρόπο και την ουσία της προσφοράς τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία: η εποχή καλεί για συνεργασίες και συμπράξεις με επίκεντρο τον άνθρωπο και αυτό το πνεύμα συνεργασίας είναι η κληρονομιά που οφείλουμε να διατηρήσουμε στη μετά COVID-19 εποχή. Ας γίνει αυτό το πνεύμα, το πρώτο σκαλί για να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρότερες απειλές για την επιβίωσή μας, όπως η κλιματική αλλαγή, η μείωση των πόρων και η αυξανόμενη ανισότητα.
